Speelplaats
Men kan, na de in gebruik neming van de Enka-fabrieken in Ede, de allereerste directie niet verwijten, dat zij geen open oog bezat voor ontspanning van haar werknemers. De oude villa "De Reehorst" werd aangekocht als ontmoetingscentrum en talrijke verenigingen kwamen van de grond, zoals de Enka Harmonie, een voetbal- en wielerclub, zelfs een kaatsvereniging en niet te vergeten Enka's Mannenkoor. Alleen de zangers hebben zich door de jaren heen weten te handhaven. De rest is allang een zachte dood gestorven.
Ook aan de kinderen van het personeel werd gedacht. Zo werd voor hen op zaterdagmiddag 5 mei 1929 een speeltuin geopend aan de Blotenberglaan, in de omgeving van een nieuw gebouwde woonwijk, waar talrijke Enka werknemers woonden. Ook dat was een initiatief van de directie en betekende iets geheel nieuws voor Ede.
Tegen vijf uur van genoemde middag verdrongen zich honderden kinderen voor de nog gesloten hekken. De Enka Harmonie speelde een aantal vrolijke marsen om de tijd te bekorten. Talrijke autoriteiten waren present toen de voorzitter van de speeltuinvereniging "Vooruit", de heer J.W.G. Zittersteyn, het woord nam.
Hij verwelkomde alle aanwezigen, in het bijzonder mevrouw Hartogs, echtgenote van de toenmalige Enka directeur (en stichter van de fabriek):
"Zonder haar medewerking was deze speeltuin, waar we terecht trots op zijn en die in een belangrijke behoefte voorziet, nooit tot stand gekomen".
Op haar beurt bedankte mevrouw Hartogs de vele ouders die in goed overleg en geheel vrijwillig avonden lang hadden gewerkt om dit resultaat te bereiken.
De muziek zette in met "In naam van Oranje, doe open de poort", waarop de hekken werden geopend en de kinderen het terrein opstormden. Helaas te vroeg, men was vergeten dat nog enkele sprekers zouden volgen. Waaronder de burgemeester die er, met een papiertje in de hand, enigszins beteuterd bij stond. Het kostte de nodige moeite de opgewonden jeugd weer achter de afrastering te krijgen waarna de opening kon worden voortgezet.
De burgemeester roemde de opzet van deze fraaie speelplaats, die de kinderen van de straat zou houden en de baldadigheid kon beteugelen. Hij toonde zich verheugd over de inzet van zo veel mensen en verzocht mevrouw Hartogs de welgemeende dank van het gemeenebestuur aan haar man over te brengen voor zijn financiële steun.
Tenslotte sprak nog de heer Dubois, voorzitter van de Amsterdamse speeltuincentrale. Deze noemde het fraaie geheel een aanwinst voor Ede en een voorbeeld voor al van andere plaatsen.
Nadat de heet Zittersteyn de verschillende sprekers had bedankt was het eindelik zo ver. Opnieuw gingen de hekken open en werden glijbaan, schommels, rekken en ringen bestormd door een enthousiaste kinderschaar. Een afzonderlijk stuk van de grote ruimte was als voetbalveld bestemd, compleet met doelpalen. Een aantal jongens holden daar al gauw achter het bruine monster aan.
De Enka Harmonie speelde nog eens een slotmars, waarvan de klanken voor een groot deel in het gekrijs en gejoel verloren gingen. Een lang gekoesterde wens van vele in de omgeving wonende ouders was in vervulling gegaan: een veilkige speelplaats voor hun kinderen, die er overigens nog altijd op dezelfde plek is.
H.J. Nijenhuis (1985)