Een jaartje Heerenstaete (juni 2013 - mei 2014)
Bart Lindeboom was tot begin 2015 werkzaam bij de gemeente Ede als hoofd van de ICT. Hij is het prototype van een workaholic, en dat zien we onder meer terug op zijn website www.bartlindeboom.nl. Daar beschrijft hij zeer uitvoering en gedetailleerd zijn levensloop. Onder andere staat daar een verhaal over de periode dat hij met zijn vriendin, als "antikraak", het pand Herenstaete van de failliet gegane vastgoedondernemer Westermeijer aan de Bennekomseweg in Ede-Zuid bewoonde. Omdat Bart een vlotte, verhalende schrijfstijl heeft heb ik zijn verhaal vrijwel integraal hergebruikt. Inclusief enige foto's. 't Is een stukje "jongste geschiedenis" van Ede-Zuid en waard om te bewaren.
Toen vastgoedhandelaar W. failliet ging, nam hij in dat faillissement naast zijn kantoorpanden ook zijn eigen woonhuis, auto's en inboedel mee. Het duurde een tijd voor de curator de zaken op een rijtje had en tot verkoop van de eigendommen kon overgaan.
Ondertussen stond het woonhuis van de familie W. leeg, werd er herhaaldelijk ingebroken, en liep een onopgemerkte lekkage op een enorme schadepost uit. Uiteindelijk ging de curator in zee met leegstandsbeheerder Camelot en zo werden Wil en ik de huisbewaarders van Heerenstaete aan de Bennekomseweg in Ede.
Begin juni 2013 kregen we sleutels, alarminstructies en een hele korte rondleiding. Daarna begon het verkennen van het gigantische pand pas echt. Hun voorwaarden: geen feesten en rondleidingen, netjes bewonen, geen foto's van de pretkelder op internet; onze voorwaarde: we doen niks aan (tuin-)onderhoud.
Wij wonen op stand
Bij het "verkennen van het pand" hoorde ook de elektronica. Het huis had meerdere zekeringkasten met daarin regelkastjes voor van alles en nog wat. Het meeste kon ik doorgronden, al is het me niet gelukt alle fonteinen en de regeninstallatie automatisch te laten werken, dus op tijd en klimaatafhankelijk. Bovendien was er veel stuk, zoals de fonteinpomp en -verlichting aan de voorkant. Misschien was die pomp stuk gevroren of vastgedraaid in herfstblad? Voor de grap scharrelde ik een gebruikte vijverpomp op en plaatste die in de catacomben van de fontein voor. Dat versterkte het weeldegevoel; we deden 'm aan als er bezoek kwam.
Het meest in de keuken
Het is niet te doen om alle weelderige protserigheid te beschrijven, alle snufjes en onvoorstelbare technische fratsen. Zoals de automatische zonneschermen met windbeveiliging, de brievenbusverwarming (zodat de krant droog blijft/wordt), de per kamer in stappen verstelbare verlichting, de gas-openhaarden en airco's, bubbelbaden met direct warm water vanuit het circulatiecircuit, het marmer...
Van de grote keuken, met een groter oppervlak dan een compleet boshuis, hebben we intensief gebruik gemaakt. De ruimte was te overzien, niet te warm (zoals de rest van het huis) en je kon makkelijk naar buiten en naar de hal.
En uiteraard kon je er koken en eten...
De keukenuitrusting was gewoon "alles wat je bedenken kon". Je kon koken op gas, keramisch en op inductie - alle drie smaken. Er waren twee ovens, een magnetron en een stoomoven, een cooker, een koffiemachine, een Amerikaanse koel-ijskast met ijsblokjesmachine, een vaatwasser. Ik heb de kastjes en laatjes 's geteld: bijna 80 en dat nog zonder de kasten in de provisiekamer, waar ook de inloopkoeler stond.
Onze woonkamer is tien bij twaalf meter
Ik voelde er niks voor de inboedel uit mijn boshuis te verhuizen naar Heerenstaete en ook Wil dacht daar zo over. Maar geen nood: in Breda waren nog twee boxen vol 5 jaar geleden opgeslagen huisraad!
Ik huurde een bus en zo kwam het dat de keukeninventaris, maar ook de "blokkast", een salontafel, verlichting etc. na jaren weer gebruik werd.
Ook mijn single-collectie en ElectroVoice-set gingen naar Ede net als de grootste versterker die Harman Kardon ook bouwde.
Wat een geluidsplezier in die absurd grote woonkamer van 12 bij 10 meter.
En wat een ruimte bleef er over voor radslagjes. En wat een ongelooflijk ongenoegen was het uur stofzuigen van die woonkamer - dat dan weer wel
Een indrukwekkende ruimte was ook de hal, meteen achter de voordeur.
Op de vloer lag een natuurstenen vloer met een ingelegde ster uit andere steensoorten.
Wil, met haar steenhouwachtergrond, zuchtte bij de eerste aanblik van de vloer dat zoiets minstens een ton gekost heeft.
Ik vond de open haard in de hal erg leuk. Ook eentje op gas, met een afstandsbediening te regelen.
Vanuit de hal kon je naar de keuken en de woonkamer, een vestibule, een grote trap naar boven, een kleinere trap naar de garages, benedensslaapkamers, de fitnessroom en "de pretkelder".
Een laatste trapje ging naar wat op de bouwtekeningen de "versace" heette - een werkkamer, slaap- en kleedkamer, annex een enorme badkamer met een veelpersoons whirlpool.
Wat een pret
De kelderverdieping van Heerenstaete was een avontuur op zich. De heer W. gaf daar de feestjes waar de mensen in het dorp het nu nog over hebben. Hij nodigde popsterren uit voor optredens in de disco, biljartte er met zijn zakengabbers en god mag weten wat voor orgies zich in al die sauna's, bubbelbaden, de massagesalon en het grote binnenbad afspeelden.
Wij hadden met Camelot afgesproken geen gebruik van de pretruimtes te maken en ook niet te koop te lopen met foto's. Waar we geen probleem in zagen was het genot van het gebruiken van het enorme buitenzwembad. Toen we arriveerden zwommen er kikkers in en naarmate de dagen warmer werden zwol de moeraslucht aan. Dus pompten we het zwembad leeg met een dompelpomp, maakten het schoon en vulden het weer. Vervolgens werd het zomer. Mmmmm, zomer!
Leuk? Ja, leuk!
We hebben verschillende bezoekers gehad die gruwden van de decadentie, verkeerde vibraties voelden, het huis te walgelijk vonden om in te wonen - "helemaal niks voor jullie..."
Toch was het een leuk jaar, met 's ochtends zwemmen in het buitenbad, tennissen op de eigen tennisbaan en de geweldige privacy aan de achterkant, waar niemand last van een beetje geluid heeft of van jouw vuurtje en jij niet van de buren.
